Ροδιά μου

Τώρα είναι Μάης κι η άνοιξη τώρα είν' το καλοκαίρι.

Ροδιά μου, λουλουδιά μου

Τώρα κι η γη στολίζεται στ' άνθη και στα λουλούδια.

Τώρα κι ο ξένος βούλεται να πάει στην κάλη του.

Νύχτα σελώνει τ' άλογο, νύχτα το καλιγώνει.

Βάζει τα πέταλα χρυσά και τα καρφιά ασημένια.

Και τα καλιγωστήρια του, χρύσα μαλαματένια.

Στον δρόμο όπου πήγαινε στον δρόμο που πηγαίνει,

Βρίσκει την κόρη από μπροστά την βρύση να γιομίζει.

Κόρη μ' για βγάλε μας νερό να πιω εγώ κι ο μαύρος.

Κόρη μου γιατί θλίβεσαι και βαρυαναστενάζει.

Έχο άντρα στην ξενητιά και λείπει τριάντα χρόνια.

Άλλοι μου λέν' πως πέθανε κι άλλοι μου λέν' πως χάθηκε.

Αλήθεια κόρη μ' πέθανε αλήθεια κόρη μ' χάθηκε.